- Megan Montaner jarri da ‘Ehiza. Irati ‘
Prentsa saila: Miryam Rentero Gutierrez.
Megan Montaner FesTVal-en (Vitoria-Gasteizko Telebista Jaialdia) izan zen “Ehiza” ren atal berria aurkezteko. Telesailaren denboraldi berri hau, “Ehiza. Movistar Plus+ taldeko Megan Montaner, Roger Casamajor, Silvia Alonso eta Félix Gómez dira protagonistak. Telesaila Agustín Martínez, Luis Moya eta Isa Sánchezen sorkuntza da, eta José Manuel Lorenzok ekoitzi du DLO Producciones enpresaren bitartez.
Nola konbentzituko luke jendea “Ehiza. Irati “?
Nire ustez, gure atzetik datozen ikusleek eta aurreko denboraldi guztietan hainbeste gustatu zaizkienek laugarren denboraldi batean egin duguna ikusteko gogoa izan behar dute.
Eta José Manuel Lorenzok (“La caza” filmaren ekoizlea) prentsaurrekoan esan duen bezala, azkenean, egin ditugun guztietan anbiziotsuena da. Beraz, piztuko dituen jakin-min horrengatik bakarrik, uste dut zerikusia dutela.
Sagak aurrera jarraitzen badu, zer erronka berri aztertu nahiko zenituzke Sara Camposekin?
Ez dakit, ez nuke jakingo zer erantzun hor, izugarri gustatzen baitzait bat-batean Agustín Martínez (telesailaren gidoilaria) harritu izana.
Ez zait gustatzen esatea “hau nirekin egin dezazun nahi dut”, alderantziz. Erronkak azaltzea nahi dut, eta nik zalantzan jartzea horiek egiten jakingo dudan ala ez. Azkenean, horixe gertatzen zait idatzi duzun denboraldi bakoitzean.
Gogoratzen duzu zure lehen castinga? Nola bizi izan zenuen?
Nire lehen castinga ez zen fikzio motarako izan. Ordezkaritza-agentzia batean sar nintzaten izan zen.
Izan ere, orain “ze indartsua, ze neska” bezalakoa da, bat-batean irauli egin nauzu. Oso berde zegoen, nerbio asko zituen. Baina, begira, bitxia bada ere, 20 urte igaro dira ordutik, eta uste dut urduritasunak gora egin duela. Baina ilusio handiko neskato bat bezala gogoratzen dut, ikasteko gogoz eta oso urduri.
Urteetan zehar aktore gisa eboluzionatu duzula sentitzen duzu?
Espero dut. Espero dut bilakaera bat izan izana bizipenei dagokienez, nahiz eta adinagatik bakarrik izan. Zerbait ikasi eta islatu behar izan dut zineman eta telebistan.
Film edo telesailen batean antzezten duzunean, gustuko duzu antzezten ikustea?
Ez ditut denak ikusten, batzuetan bukatu eta “kanpora, ez dut gehiago jakin nahi” esatea gustatzen zaidalako, eta agian denborak aurrera egin ahala, bat-batean jakin-mina pizten zait, baina berdin urte batzuk geroago.
Normalean ikusi egiten ditut, baina bat-batean gertatu zait esatea, “ez, kapitulu hau oraintxe bertan itxi behar dut, eta objektiboago ikusten dudanean hartu”.
Eta ikusten dituzunean, autokritika handia izaten al da zeure buruarekin?
Oraintxe bertan orokortzen ari naiz, ia denoi gertatzen zaigulako gutxienez lagun aktoreei. Azkenean, zure lan bat ikusten ari zarenean, atera ditzakezun akats guztiak ikusten ari zara etengabe, hau leundu nahiko nuke, hau beste modu batera izan balitz nahiko nuke, gehiagora iritsi izan banintz ere bai.
Orduan, bai, ni nahiko makala naiz. Izan ere, grabatzen ari naizen bitartean esaten didatenean, “Megan, zatoz konbora gauza bat irakatsiko dizudala”, ez dut nahi, ez behintzat behartu eta inposatzen didaten zerbait izan arte. Ez dut ikusi nahi, asko kostatzen zaidalako egiten ari naizenetik aldentzea.
Zure ustez, zer ekarriko dizu etorkizunak?
Ez dakit. Gizontasunari agintzen diot gutxienez orain arte lanean eman ditudan urteak. Baina, beno, inoiz ez da jakiten lanbide honen amaiera, nahiko aldakorra da. Nik egurra joko dut eta pentsatuko dut lanaren aurretik hitz egiten ari ginen bilakaera horrek fruituak ekarriko dituela.
Zer errutinak jarraitzen du prestatzen eszena emozionalki bizi baten aurretik?
Ez dut ezer berezirik egiten, une horretan munduarekin hitz egin nahi ez izateaz gain. Normalean jolasean aritu naiteke, barrez, txantxetan, baina kontzentratu behar dudan eszenak sartzen direnean, ni ez naiz gai une batean barreetatik negarrera pasatzeko.
Bada une bat isolatu beharra daukadana eta aurpegia ikusten didatena, erabat aldatzen nauena eta ukituak egitera datozkidana, baina benetan ez zait interesatzen.
Megan Montaner FesTVal-en (Vitoria-Gasteizko Telebista Jaialdia) izan zen “Ehiza” ren atal berria aurkezteko. Telesailaren denboraldi berri hau, “Ehiza. Movistar Plus+ taldeko Megan Montaner, Roger Casamajor, Silvia Alonso eta Félix Gómez dira protagonistak. Telesaila Agustín Martínez, Luis Moya eta Isa Sánchezen sorkuntza da, eta José Manuel Lorenzok ekoitzi du DLO Producciones enpresaren bitartez.
Nola konbentzituko luke jendea “Ehiza. Irati “?
Nire ustez, gure atzetik datozen ikusleek eta aurreko denboraldi guztietan hainbeste gustatu zaizkienek laugarren denboraldi batean egin duguna ikusteko gogoa izan behar dute.
Eta José Manuel Lorenzok (“La caza” filmaren ekoizlea) prentsaurrekoan esan duen bezala, azkenean, egin ditugun guztietan anbiziotsuena da. Beraz, piztuko dituen jakin-min horrengatik bakarrik, uste dut zerikusia dutela.
Sagak aurrera jarraitzen badu, zer erronka berri aztertu nahiko zenituzke Sara Camposekin?
Ez dakit, ez nuke jakingo zer erantzun hor, izugarri gustatzen baitzait bat-batean Agustín Martínez (telesailaren gidoilaria) harritu izana.
Ez zait gustatzen esatea “hau nirekin egin dezazun nahi dut”, alderantziz. Erronkak azaltzea nahi dut, eta nik zalantzan jartzea horiek egiten jakingo dudan ala ez. Azkenean, horixe gertatzen zait idatzi duzun denboraldi bakoitzean.
Gogoratzen duzu zure lehen castinga? Nola bizi izan zenuen?
Nire lehen castinga ez zen fikzio motarako izan. Ordezkaritza-agentzia batean sar nintzaten izan zen.
Izan ere, orain “ze indartsua, ze neska” bezalakoa da, bat-batean irauli egin nauzu. Oso berde zegoen, nerbio asko zituen. Baina, begira, bitxia bada ere, 20 urte igaro dira ordutik, eta uste dut urduritasunak gora egin duela. Baina ilusio handiko neskato bat bezala gogoratzen dut, ikasteko gogoz eta oso urduri.
Urteetan zehar aktore gisa eboluzionatu duzula sentitzen duzu?
Espero dut. Espero dut bilakaera bat izan izana bizipenei dagokienez, nahiz eta adinagatik bakarrik izan. Zerbait ikasi eta islatu behar izan dut zineman eta telebistan.
Film edo telesailen batean antzezten duzunean, gustuko duzu antzezten ikustea?
Ez ditut denak ikusten, batzuetan bukatu eta “kanpora, ez dut gehiago jakin nahi” esatea gustatzen zaidalako, eta agian denborak aurrera egin ahala, bat-batean jakin-mina pizten zait, baina berdin urte batzuk geroago.
Normalean ikusi egiten ditut, baina bat-batean gertatu zait esatea, “ez, kapitulu hau oraintxe bertan itxi behar dut, eta objektiboago ikusten dudanean hartu”.
Eta ikusten dituzunean, autokritika handia izaten al da zeure buruarekin?
Oraintxe bertan orokortzen ari naiz, ia denoi gertatzen zaigulako gutxienez lagun aktoreei. Azkenean, zure lan bat ikusten ari zarenean, atera ditzakezun akats guztiak ikusten ari zara etengabe, hau leundu nahiko nuke, hau beste modu batera izan balitz nahiko nuke, gehiagora iritsi izan banintz ere bai.
Orduan, bai, ni nahiko makala naiz. Izan ere, grabatzen ari naizen bitartean esaten didatenean, “Megan, zatoz konbora gauza bat irakatsiko dizudala”, ez dut nahi, ez behintzat behartu eta inposatzen didaten zerbait izan arte. Ez dut ikusi nahi, asko kostatzen zaidalako egiten ari naizenetik aldentzea.
Zure ustez, zer ekarriko dizu etorkizunak?
Ez dakit. Gizontasunari agintzen diot gutxienez orain arte lanean eman ditudan urteak. Baina, beno, inoiz ez da jakiten lanbide honen amaiera, nahiko aldakorra da. Nik egurra joko dut eta pentsatuko dut lanaren aurretik hitz egiten ari ginen bilakaera horrek fruituak ekarriko dituela.
Zer errutinak jarraitzen du prestatzen eszena emozionalki bizi baten aurretik?
Ez dut ezer berezirik egiten, une horretan munduarekin hitz egin nahi ez izateaz gain. Normalean jolasean aritu naiteke, barrez, txantxetan, baina kontzentratu behar dudan eszenak sartzen direnean, ni ez naiz gai une batean barreetatik negarrera pasatzeko.
Bada une bat isolatu beharra daukadana eta aurpegia ikusten didatena, erabat aldatzen nauena eta ukituak egitera datozkidana, baina benetan ez zait interesatzen.
